Unha noite máis pecho os olhos...pecho os olhos pero non ven o sono..en troques del aparecen imaxes de momentos...momentos diferentes pero que coinciden nun detalhe...a persoa coa que tenhen lugar...e quen pode ser esa persoa senon ti?
Quen pode ser a persoa que saca o melhor de min e fai que o mundo desapareza pra que todo se reduza a días persoas...a ti e a min...?
Que dicir desas tardes ao teu carón?Que dicir desas ceas no que o menos importante é a comida?Que dicir deses viaxes nos que me entran ganhas de quitar a vista da carretera e quedar mirando cara ti?
Son momentos irrepetibles a primeira vista...digo a primeira vista porque cada novo dia ao teu carón parece superior ao anterior...
E pensar que eu debería estar durmindo...e aquí estou...espalhando sobre papel todo o que me reconcome a cahola e que cicáis nunca che dixen...
E estes momentos semélhan algo...algo que ao igoal ca eles vai a máis co paso dos días...algo que comezou a medrar o primeiro día que me fixei en ti...
Sentimento...ese sentimento que non parou de medrar e que sigue indo a máis...ese sentimento que fixo que estivera ao teu caron e o mesmo que provocou que te converteras no mis importante pra min...
Agardo que cando leas isto che saque un sorriso...un sorriso coma o que esbozaches ese primer éa que te vin...un sorriso como ese que me namorou...
Quérote.
Sem comentários:
Enviar um comentário